[)OO بهترین لذّت

بهترین لذّت در بهشت

تفسیر العیّاشی عن ثُویر عن الإمام زین العابدین علیه‏السلام :

إذا صارَ أهلُ الجَنَّةِ فِی الجَنَّةِ ، ودَخَلَ وَلِیُّ اللّه‏ِ إلى جَنّاتِهِ ومَساکِنِهِ ... ثُمَّ إنَّ الجَبّارَ یُشرِفُ عَلَیهِم فَیَقولُ لَهُم : أولِیائی وأهلَ طاعَتی وسُکّانَ جَنَّتی فی جِواری ، ألا هَل اُنَبِّئُکُم بِخَیرٍ مِمّا أنتُم فیهِ ؟ فَیَقولونَ :
رَبَّنا وأیُّ شَیءٍ خَیرٌ مِمّا نَحنُ فیهِ! [نَحنُ] فیمَا اشتَهَت أنفُسُنا ولَذَّت أعیُنُنا مِنَ النِّعَمِ ، فی جِوارِ الکَریمِ .
قالَ : فَیَعودُ عَلَیهِمُ القَولَ ، فَیَقولونَ : رَبَّنا نَعَم ، فَأتِنا بِخَیرٍ مِمّا نَحنُ فیهِ . فَیَقولُ لَهُم تَبارکَ وتَعالى : رِضایَ عَنکُم ومَحَبَّتی لَکُم خَیرٌ وأعظَمُ مِمّا أنتُم فیهِ .
قالَ : فَیَقولونَ : نَعَم یا رَبَّنا ، رِضاکَ عَنّا ومَحَبَّتُکَ لَنا خَیرٌ لَنا وأطیَبُ لِأَنفُسِنا .
ثُمَّ قَرَأَ عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ علیه‏السلام هذِهِ الآیَةَ : «وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَـتِ جَنَّـتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الأَْنْهَـرُ خَــلِدِینَ فِیهَا وَمَسَـکِنَ طَیِّبَةً فِى جَنَّـتِ عَدْنٍ وَرِضْوَ نٌ مِّنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ذَ لِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ » .

تفسیر عیاشى به نقل از ثُویر به نقل از امام سجّاد علیه‏السلام :

چون بهشتیان به بهشت درآیند و دوست خدا به بهشت‏ها و مسکن‏هاى خود درآید ... آن‏گاه ، خداى جبّار بر آنان مى‏نگرد و به آنان مى‏گوید : «اى دوستانم و اهل طاعتم و ساکنان بهشتم در جوار من، هان ! شما را از چیزى باخبر کنم که از آنچه که در آنید بهتر است ؟» .
پس آنان مى‏گویند : «پروردگارا ! چه چیز از آنچه ما در آنیم ، بهتر است ، حال آن‏که ما در جایى هستیم که هرچه جان‏هایمان از نعمت‏ها بخواهد و چشمانتان لذّت ببرد ، در جوار خداى کریم ، فراهم است ؟».
خداوند ، پرسش خود را تکرار مى‏کند و آنان مى‏گویند : «آرى ، به ما بهتر از آنچه در آن هستیم را بنما» .
پس خداوند ـ تبارک و تعالى ـ مى‏گوید : «خشنودى‏ام از شما و دوستى‏ام نسبت به شما ، بهتر و بزرگ‏تر از چیزى است که در آنید» .
پس مى‏گویند : «پروردگارا ! آرى ، خشنودى‏ات از ما و دوستى‏ات نسبت به ما براى ما بهتر و شیرین‏تر است» .
آن‏گاه ، امام سجّاد علیه‏السلام این آیه را تلاوت فرمود :
«خداوند به مردان و زنان مؤمن ، باغ‏هایى وعده داده است که از زیر آن ، نهرها جارى است که در آن ، جاودانه خواهند بود و سراهایى پاکیزه در بهشت‏هایى جاودان ، و خشنودى خدا بزرگ‏تر است . این ، همان رستگارى بزرگ است» .

. التوبة : 72 .

. تفسیر العیّاشی : 2 / 96 / 88 عن ثویر ،

 بحار الأنوار : 8 / 140 / 57 .