بن عمّار گوید: از امام صادق (ع) خواستم که به من دعائی برای روزی بیاموزد و به من دعائی آموخت که چیزی را ندیدم برای روزی از آن جالبتر باشد، فرمود: بگو:اللهم ارزقنی منأصول الکافی / ترجمه کمرهای، ج6، ص: 249فضلک الواسع الطیب، رزقاً واسعاً حلالًا طیباً بلاغاً للدنیا و الآخرة صبّاً صبّاً هنیئاً مریئاً من غیر کدّ و لا منّ احد خلقک الّا سعة من فضلک الواسع فانک قلت (31 سوره نساء): «و اسألوا اللَّه من فضله» فمن فضلک اسأل و من عطیّتک اسأل و من یدک الملاء اسأل(بار خدایا به من روزی بده از فضلِ واسع و حلال و پاکِ خود، روزیِ واسع و حلال و پاک، رسا بکار دنیا و آخرت فرو ریز، فرو ریز، گوارا و خوشگوار و بیرنج و منّت از احدی جز از فضل وسیع خودت، زیرا تو گفتی: «از خدا خواهش کنید از فضلِ او» من از فضلت خواستارم و از عطایت خواستارم و از آنچه پر دست داری خواستارم).
علی رضا
پنجشنبه 1 بهمن 1394 ساعت 05:03 ب.ظ