رفع مرض صعب العلاج
مرحوم آقای حاج سید عباس شاهرودی نقل فرمود که:
وقتی ناخوشی صعب العلاجی عارض من شد و به هر طبیبی مراجعه کردم چاره پذیر نشد. تا از وسائل عادی به کلی ناامید شدم. آنگاه موقع را برای توسل مقتضی دیدم. پس حضور مبارک حضرت ثامن الائمه صلوات الله علیه مشرف شدم و عرض کردم: یا بن رسول الله تا حال که جسارت نمیکردم برای شفای خود، برای این بود که مبادا عرضم به شرف قبول نرسد و بفرمایید:
خداوند برای هر دردی دوایی قرار داده که بایستی به وسیلهی آن مردم مداوا نمایند. ولی من فعلا از اسباب عادیه مأیوس شدهام. اینک به در خانهی تو آمدهام که شفای دردم را از حضرت پروردگار خواستار شوی. فرمود:
قریب به همین مضمون عرض حاجت کرده و درخواست شفاء نمودم چون از حرم مطهر بیرون آمدم و به کفشداری رسیدم. ناگاه به قلبم اخطار شد مثل اینکه کسی به من گفت: «مقل ازرق» بخورم. و به خوردن آن مواظبت نمایم. پس چنین کردم و مفید واقع شد و معلوم شد یگانه چارهی بیماری من همان بوده و در مدت خیلی کم قلع مادهی آن مرض شد.
الکلام یجر الکلام ج 1 ص 4 و 53